Met alle landen vertegenwoordigt die komend zomer meedoen aan het WK in Rusland (maar dus helaas geen Nederlands elftal). Wij, SDC, mochten Engeland vertegenwoordigen. Het begon met een grote ceremonie waarbij alle teams het hoofdveld betraden onder de luide klanken van hun volkslied. Al snel was het veld vol met vlaggen van alle WK naties en circa 500 jeugdspelers.
De 2 dagen hierop ontstond er een fel gevecht om de WK trofee.
Ons team deed de Engelsen eer aan.
De eerste wedstrijd werd tegen de plaatselijke Ottenstein 1 (Rusland) na een moeilijk start toch met 1-5 gewonnen. Ze waren getergd nadat ze er achter kwamen dat Duitsers fysieker spelen. Maar Jette met een schuiver en een mooie redding als tweede keeper naast Brent (handbal..) brachten ons helemaal in de wedstrijd. De wedstrijd erna tegen Brazilië werd ook ruimschoots gewonnen (8-0). Een mooie knal van Ronald Koeman (Fons) en een pegel van Kian en een goal van Milan en Tijn, de Brazilianen werden helemaal weggespeeld.
De laatste wedstrijd tegen Duitsland ging voor de poule winst. Na 2 onhoudbare goals van Mart werden nog enkele grote kansen gemist. Zoals als altijd kwamen de Duitsers terug in de laatste seconden en het werd 2-2. Tweede in de poule. Laat nu deze Manschaft het toernooi hebben gewonnen….
De kwartfinale ging tegen de Belgen (bleken ook echte Belgen te zijn). De knollen waren op maar de spirit niet, met veel passie werd de wedstrijd net gewonnen het was spannend tot het laatste fluit signaal. Brent keerde een paar moeilijke inzetten en Tristan was de machwinnaar met 2 goals (2-1 voor Engeland).
De spelers waren gesloopt en de begeleiding had verwacht dat ze op tijd zouden gaan slapen. Maar naast de vele spelletjes was de sfeer iets te goed en het werd weer gezellig tot in de laatste uurtjes.
Konden ze na de eerste lange nacht feesten de tegenstander nog goed van de mat vegen werd een tweede lange en zware avond hun fataal. Lol en gezelligheid was belangrijker dan de uitslag.
Door de ontstaande teamgeest, spelen op karakter en luide aanmoedigingen van de meegereisde familieleden is alles uit de kast gehaald maar meer dan de vierde plek zat er niet in. De halve finale tegen, weer Duitsland, werd nu verloren (1-2). Ook de troost finale was niet aan de toppers besteed, de pijp was helemaal leeg. Voetballend ging het vreemd genoeg niet meer vanzelf maar de gezelligheid en sfeer maakte alles meer dan goed. Een topweekend om nooit meer te vergeten voor ‘onze’ stoere Jette en jongens (Milan, Tijn, Fons, Brent, Mart, Tristan & Kian).
Jordy & Rolf
